آخرین مطالب
امکانات وب
خودمو رسوندم به آخرین روزهای مرداد .برای برگشتن به وبلاگ نویسی بعد از چهار سال . . .
اسمش رو گذاشتم راهرو ! هر چند که من علاقه ای به فیزیک کلاسیک و حرکت در دو بعد ندارم اما همیشه یه جایی از ترانه هست که می خونن " از این راهرو یک نفر رد شده ".
یک نفر و شاید نسخه های متعددی از ما که مدام به فراموشی دچار می شن ( اینجای حرف اون سکانس از فیلم اینجا بدون من از خاطرم گذشت که صحنه ها هر کدوم به شکل های متفاوتی براش تکرار می شدن !
کدوم پایان بندی واقعی بود ؟
همشون ، این ماییم که تصمیم میگیریم کدوم رو باور کنیم . همین لحظه حتا هزاران بار تکرار شده و آآآه اصل عدم قطعیت هایزنبرگ . . . لعنت به تو )
معادلات استکیومتری، مرگ مایکل جکسون و شاسی بلندها...
سرچ میکنم " خودکشی به از ذره ذره مردن"
میخوام منو برسونه به یه وبلاگ قدیمی .
اما چیزایی که گوگل برام بالا اورد:
خودکشی کوانتومی
آزمایش گربه ی شرودینگر و چند جهانی !!!
+ میشناستم انگار.
معادلات استکیومتری، مرگ مایکل جکسون و شاسی بلندها...ایستاده بودم مقابل کوچه ی بانک ملی و یکباره به دلم افتاد که تو هیچ وقت برنمی گردی! دهانم تلخ شد و "ف" برایم اس ام اس زد : «اون که رفته دیگه هیچ وقت نمیاد ... تا قیامت»
تو نیامدی و دخترهای دبیرستانی با خنده های ارتدونسیشان خیابان را گرفته بودند و من به معجزه فکر می کردم. به تو که از راه برسی و شبیه موسی، عصایت را بزنی به دلِ این جمعیت تا من را پیدا کنی. منی که چند قدم آن طرف تر ایستاده ام،و به دخترهایی با لنز یخی،ابروهای تمیز و ناخن هایی که کارِ دست لوکس ترین انستیتو های شهر است نگاه می کنم...!
تو نیامدی و دخترهای دبیرستانی موقع گفتن ِ «جاست فرند» می زدنند زیر خنده. برای "ف" نوشتم : « دل من گری معادلات استکیومتری، مرگ مایکل جکسون و شاسی بلندها...